📝 🇮🇹 Bismantova Highline Meeting

Pietra di Bismantova jest zjawiskowa, ma niepowtarzalną urodę… i jest kobietą. Zachwyca i inspiruje od wieków. Nie sięgając nawet bardzo daleko wstecz, spójrzmy na ikonę światowej popkultury oraz symbol nocnego życia Nowego Jorku. Modelkę największych projektantów, piosenkarkę, aktorkę i muzę Andy’ego Warhola. Jak myślisz, na kim wzorowała swój styl słynna Grace Jones?

Kurt Russell – raczej znany aktor, Paul Phoenix z popularnej gry Tekken czy Kolos z Wyspy Wielkanocnej wykonany ponad 1000 lat temu przez nieznanych rzeźbiarzy.

Zawsze zachodzi pytanie, kto jest twórcą stylu? Tu akurat stylu zwanego dziś ‘flat top haircut’, ale to w sumie mało ważne jak to dziś nazywają. Czyli kto wymyślił i zaprojektował, a kto odtwarzał i tylko się wzorował. W tym wypadku to jakby rozstrzygać spór o miano “ojców ostrosłupa” pomiędzy architektami Piramidy Cheopsa i Piramidy Luwru. No kto? Ano ten, kto był pierwszy. A pierwsza była Pietra! Czyli jak w niezliczonej ilości przypadków, twórcą i architektem jest Pani Natura.

Nieprzewidywalną kobietą jest Pietra, podobnie jak pogoda na festiwalu. Jednego roku obleje Cię żarem z nieba i zagotuje krew w żyłach, innego podsypie śniegiem i przymrozi. Bez względu na to, jak bardzo zaszła Ci za skórę w ciągu dnia, wieczorem ukoi troski pięknym zachodem słońca. Chyba że akurat nie będzie miała na to ochoty…

I tak w maju 2017 roku, przy kluczowym udziale Pietry, narodził się Bismantova Highline Meeting.

Indeks:

Bezpieczeństwo: codzienne sprawdzanie stanowisk, jedna osoba z rigging teamu na spot, buddy check
Dodatkowe: pogoda w tym miejscu, w maju, potrafi być skrajnie różna.

Dojazd:

Dojazd podam Ci od strony północnej, z lotniska w Bolonii. Lądują tu tanie linie i jest stosunkowo blisko do festiwalu (4-5h)

Z lotniska jedziesz autobusem na dworzec Bologna Centrale (25min). Tu wsiadasz w pociąg do Reggio Emilia (45min). Z dworca kolejowego masz rzut beretem (5 min) do dworca autobusowego CIM 30, gdzie wsiadasz w autobus (przez ostatnie 3 lata był to nr 3B44) do Castelnovo Monti (1h20min). Stąd starasz się złapać stopa do Il Rifugio Della Pietra. Jeżeli Ci się nie uda, czeka Cię 45min spacerek pod górkę. Tak czy inaczej, docierasz na miejsce. Zadowolony?

Pamiętaj, żeby brać lekki zapas czasowy na komunikację miejską we Włoszech. To nie jest szwajcarski zegarek. Co równie ważne, w ostatnim autobusie nr 3B44 nie kupisz biletu kartą kredytową, a maksymalny banknot, jaki przyjmie kierowca to 10E. Sprawdź też jego ostatni odjazd, w 2019 była to godzina 18:30.

Zakwaterowanie:

Jedzenie:

Zakupy zrobisz w miasteczku. W razie potrzeby będziesz tam mógł ogarnąć i bank i bankomat. Ugotujesz na kuchence, jeśli masz. Jeśli nie, możesz stołować się w barze Rifugio. Dostaniesz tu stosunkowo tanio pizzę, pannino czy focaccia. Koniecznie musisz spróbować lokalnego przysmaku. Il gnocco fritto symultanicznie łechce podniebienie i koi ucho dźwiękiem delikatnie pękającego ciasta. Jeżeli będziesz bardzo głodny, zamówisz coś z menu restauracyjnego. Dania są droższe, ale dobre i dużo. Rifugio jest wszechstronną knajpą, zjedzą tu też veganie i vegetarianie. Dodatkowo super obsługa i dobrze zaopatrzony barek sprawia, że droga do taśm może Ci się wydłużyć w czasie.

Okolica:

To jest naprawdę świetnie zorganizowany festiwal. W infopoincie dostaniesz wszelkie instrukcje słowne i papierowe, koszulkę z artystycznym projektem Federico i ubezpieczenie na czas festiwalu (o ile się nie mylę). Wszystko w cenie biletu, który do najdroższych nie należy.

Chodź, trochę Cię oprowadzę, żebyś mnie się nie zgubił/a na początku festiwalu, bo szkoda czasu.

Wychodzisz z baru, skręcasz w prawo. Kończy się taras, zaczyna ścieżka w górę. Tak wiem, od razu są dwie ścieżki. Ta bardziej w górę, to ścieżka wspinaczy, bo musisz wiedzieć, że też wspinanie jest tu wyśmienite. Jeżeli wybierzesz ścieżkę wspinaczy, skręć pod skałą w lewo, ścieżki się połączą. Pedałujesz więc ścieżynką dziesięć do kilkunastu minut i dochodzisz do kamiennych schodów z poręczówkami. Jak myślisz? Dobrze kombinujesz, w górę. Jesteś już prawie na szczycie. Jak wcześniej zauważyłeś na zdjęciu, top Pietry jest płaski jak stół. Teraz już obojętne, w którą stronę pójdziesz, zawsze do jakiegoś spotu dojdziesz. Generalnie przy spocie Anfiteatro jest najwięcej aktywności.

Co do warsztatów. Jak Pietra ma dobry humor i grzeje Cię promieniem, większość warsztatów doświadczysz na jej głowie. Jak się wkurwi, to co prawda nie zginiesz, ale warsztaty przenoszą się do baru, a w zasadzie do sali restauracyjnej obok baru.

Wieczorem muzyka. Mogłem już o tym wspomnieć przy okazji Sicily Slackline Meeting, ale mogłem też mieć to tylko w głowie i nie napisać. Zdarza mi się tak. Jednak nie przepadam za czytaniem swoich tekstów po publikacji, więc nie sprawdzę teraz. Przepraszam. Natomiast festiwal na Sardynii czeka następny w kolejce do pióra i tam o muzykalności mieszkańców tego kraju przeczytasz więcej.

A wracając do tematu, to po raz kolejny odniosłem wrażenie, że Włosi i muzyka są tak oczywiste, jakby ją wyssali z mlekiem matki. Czasem wydaje mi się, że oni wszyscy, totalnie wszyscy, grają i śpiewają. I umio to robić wyśmienicie… Apropos. Beatrice?! Ty nie przestałaś śpiewać, prawda? To by była wielka strata. Na dole link do relacji i m.in. krótki filmik z jej pierwszego w życiu publicznego występu w duecie z dj. To było duże COŚ!

Ja im jeszcze chwilę pozazdroszczę, a Ty będziesz bawił…